Eind 2021 zijn de klimaatafspraken die wereldwijd in 2015 in Parijs zijn gemaakt nog maar eens bekrachtigd. Het blijkt elke keer maar weer, dat in veel landen de doelstellingen niet gehaald worden. Nederland is een van de achterblijvers. De Europese opgave om in 2030 60% van de CO2-uitstoot te verminderen … alleen een wonder kan Nederland redden…
Urgenda stapte in 2018 naar de rechter en de uitspraak van de rechter deed de wereld een beetje opschudden: de Nederlandse regering werd gedwongen om de zelf opgelegde normen te gaan halen. Wonderlijk dat het zover moest komen: waarom stel je normen voor een dreigend onheil en doe je vervolgens niet je best om ze te halen? Eigenlijk doet de regering wat de gemiddelde Nederlander ook doet. We leggen zonnepanelen op het dak (het hoogste aantal in Europa), we kopen elektrische auto’s (ook hier koploper in Europa na Noorwegen) en dan denken we massaal dat we goed bezig zijn. Het is echter een druppel op een gloeiende plaat.
Ondertussen vliegen we met gemak twee keer per jaar naar een warm land. Ik denk dat dat vooral te maken heeft met het onbegrijpelijke en niet zichtbare molecuul wat CO2 is. De grootte van de impact van vliegen of autorijden of veel vlees eten op de CO2-uitstoot is onzichtbaar – en daarmee een grote onbekende.
CO2-paspoort
En toch kun je je voorstellen dat over een paar jaar de uitstoot van CO2 per persoon steeds meer inzichtelijk wordt. Misschien krijg je wel een CO2-paspoort! Iedere Europeaan krijgt dan bijvoorbeeld een CO2-tegoed, wat hij of zij mag produceren. Dat klinkt ingewikkeld en is het waarschijnlijk ook, maar met die apps van tegenwoordig is er veel mogelijk.
Stel, je vliegt naar Griekenland en terug: hoeveel CO2 produceer ik dan als persoon? Het antwoord: 800 kg CO2. In de benzineauto: 600 kg en in de elektrische trein (TGV bijvoorbeeld): 80 kg. Een huishouden (2,5 personen) stoot voor wonen en vervoer (benzine, gas en stroom) zo’n 7500 kg CO2 uit. Voor nieuwe woningen en nieuwe auto’s is dat al snel 80% lager.
Waar moeten we naartoe?
De gemiddelde uitstoot per persoon in Europa is 8400 kg. Zestig procent verminderen betekent terug naar 3300 kg in 2030. En naar 0 in 2050! Het Rijk heeft al een rekenmethode daarvoor in de bouw ontwikkeld. Dat heet de MPG-score. Elk materiaal waar een gebouw mee wordt gebouwd krijgt een CO2-score. De norm niet halen betekent: niet bouwen. Het spreekt voor zich dat hout en andere plantaardige materialen (biobased) goed scoren in die nieuwe wetgeving. Zij leggen CO2 juist vast in plaats van produceren. Hiermee wordt de toepassing van deze materialen sterk gestimuleerd.
CO2 wordt de norm
Je ziet het pas als je het doorhebt, geldt ook hier. CO2 moet zichtbaar worden, op elk product. En elk product kan een getal krijgen, net als calorieën bij voedsel. Als dat getal dan ook een prijs krijgt in euro’s, dan gaat de Nederlander bewegen. Vanaf dat moment gaat de markt zijn werk doen. Bedrijven krijgen een CO2-imago en we weten beter hoe we zelf ‘scoren’. Zou het kunnen werken?
Ik denk het wel. Meten is weten en weten voorkomt zweten.